Ta strona korzysta z plików cookies. W każdej chwili możesz wyłączyć ich zapisywanie w ustawieniach przeglądarki. Przeczytaj więcej nt. Polityki prywatności strony.
17 września 1939 roku, o świcie, Armia Czerwona bez wypowiedzenia wojny przekroczyła wschodnie granice II Rzeczypospolitej. Był to cios w plecy – Polska od ponad dwóch tygodni bohatersko walczyła już z niemieckim najeźdźcą.
To, co wydarzyło się tego dnia, było skutkiem tajnego paktu Ribbentrop–Mołotow zawartego między Hitlerem i Stalinem. Wspólnie zaplanowali oni rozbiór naszej Ojczyzny. Oficjalnym pretekstem sowieckiej napaści była rzekoma troska o ludność ukraińską i białoruską – w rzeczywistości był to brutalny atak, złamanie prawa międzynarodowego i pogwałcenie umowy o nieagresji.
Wojska sowieckie uderzyły na całej długości 1400 km granicy. Dla Polaków oznaczało to nową okupację, a wkrótce także masowe deportacje, ludobójstwo katyńskie i utratę Kresów Wschodnich.
17 września to symbol zdrady i dramatu tysięcy polskich rodzin, ale też niezłomności narodu, który mimo dwóch wrogów nigdy nie przestał walczyć o wolność.
Pamiętamy o ofiarach sowieckiej agresji.
Pamiętamy o bohaterach, którzy nie poddali się dwóm totalitaryzmom.